حرف هایم

سراغت را از شقایق های وحشی گرفتم

گفتند: ما خواب بودیم کسی را ندیده ایم

به باران گفتم من نگاهی را گم کرده ام تو آنرا ندیده ای ؟

کلامش بارش سکوت بود ! !

حال من مانده ام با کوله باری از یاد ها و تنهایی ها و غروبی

دیگر که انعکاسی از نگاه توست .

بر گرد ای غریبه ! من بیمار نگاه خاموشت هستم